martes, 7 de febrero de 2012

Aprendizaxe por imitación

Algúns estades a falar nos vosos comentarios de que os nenos/as copian os seus comportamentos da tele, dos videoxogos, dos maiores, etc. é dicir, resumindo, do aprendijaje por imitación. Déixovos dous vídeos que vos axudarán a reflexionar. Credes que este tipo de aprendizaxe é decisivo en Educación ambiental?





16 comentarios:

  1. Non sei se definiría esa imitación da tele videoxogos e maiores por aprendizaxe, pero sería algo así. Creo que si que pode ser decisivo en parte. Se os pais, mestres, e os adultos ou rapaces maiores reciclan, coidan o medio, se preocupan por os problemas medioambientais...os rapaces tamén o farán, creo que si que pode ser un motor de cambio, e ó mesmo tempo un motor para acelerar a destrucción do planeta. Pero tal e como imitan o bo tamén imitan o malo, como vemos nos videos. Por suposto que hai influencia, polo menos eu creo que si que a hai, e por eso debemos coidar tanto o comportamento adulto. Realmente tal e como nos estamos comportando agora non estamos dando un gran exemplo as xeracións futuras. A aprendizaxe por influencia é un feito, e debe coidarse. Se os nenos aprenden dos maiores e do que ven nos medio de comunicación actuais, de todo o que vemos hoxe en dia, do comportamento social hipócrita no que vivimos, o cambio positivo é case imposible.

    ResponderEliminar
  2. Unha aclaración, cando poño que tamén pode ser un motor para acelerar a destrucción do planeta refierome a que se os adultos e medios informativos lle mostran ós rapaces un comportamento de maltrato ó medio, eles van a entendelo como algo que está ben,e imitarano.

    Na actualidade creo que o mellor que se pode facer e loitar por invertir este efecto, é decir: que a aprendizaxe por imitación se de nos adultos imitando os nenos. Dende a educación inculcarlles ós pequenos os valores e que eles, coa súa actitude, lles mostren os maiores o que está mal.

    ResponderEliminar
  3. Partindo de que os primeiros aprendizaxes dos nen@s son por imitación, está claro que os medios de comunicación, tan cercanos a nós, influen moi profundamente no comportamento dos nenos. Iso non quere dicir que sexa o unico que inflúe, sabemos de sobra que inda que non teñamos lazos familiares con alguén e pasamos moito tempo con esa persoa, inconscientemente hai xestos que acabas "imitando", moito máis se se trata de familiares achegados, o último video pareceume impactante unha vez que souben porque a nena facía iso, pode ser que os medios de comunicación inflúan sobre nós pero as persoas achegadas tamén o fan.
    En canto a se é decisivo... podería dicir que un comportamento que adquires desde neno é moi difícil cambialo ou mesmo modificalo, e máis se pensas que o teu comportamento (aprendido no teu contorno) é adecuado e ninguén te incita ó contrario.

    ResponderEliminar
  4. Al igual que las dos opiniones anteriores, l@s niñ@s ven como modelo (y por tanto como ejemplar) las acciones que realizan los adultos (padres, familia, profesores, vecinos...) independientemente de que esas acciones sean buenas o malas.

    En el ejemplo de la lectura, me siento identificado con él porque, desde pequeñito antes de irme a la cama, mis padres me leían un cuento y con el paso del tiempo lo sigo haciendo. Por lo tanto es un hábito positivo que sigo realizando.

    En el vídeo de los insultos, tabaco, bebida... discrepo que l@s niñ@s puedan realizar las acciones porque, cuando se producen es mayormente en la adolescencia. En esa época "díficil" puedes caer en las tentaciones por el famoso que dirán pero, si tu eres una persona de principios dices que no.

    Esto último que acabo de decir es la gran incógnita que sufre nuestra sociedad. Mayormente realizamos acciones que los demás realizan aunque, bajo nuestra opinión es lo incorrecto y obviamos las buenas acciones para no ser
    apodado de las malas maneras.

    En definitiva, al inicio de nuestra vida siempre seguimos los ideales de los adultos pero, a lo largo de nuestra vida tenemos que tener nuestra propia opinión para decidir si lo que se ha realizado es lo correcto y continuar con ello o si por el contrario, es incorrecto y hay que modificarlo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Tengo que pronunciarme en cuanto a lo de que "los niños no realizan acciones como fumar, insultar... hasta la adolescencia". Tan solo en mi clase, cuando yo tenia 10 años, 3 niños ya fumaban e incitaban a los otros a ello, y para mi punto de vista en mi "generación" eran mucho menos "espabilados", discrepo en cuanto a ello. Además el otro día vi a un grupo de niños (de los cuales no pasaban de 11 años) que pedían tabaco a mi madre... tristemente cierto.

      Eliminar
    2. La realidad es así de cruda pero yo opiné eso porque en mi entorno no se vivió eso hasta la adolescencia.
      Lo de que ahora l@s niñ@s están más espabilados es cierto porque tienen un sinfin de información que no saben como utilizarla.

      Eliminar
  5. Y una cosa que se me olvidaba los estereotipos de la madre ama de casa y el padre trabajador. ¿Por qué no puede ser a la inversa, o incluso los dos trabajando?
    Pero con lo que más impactado me quedo es que la niña diga que jugar a papás y mamás sea la cruda realidad del maltrato físico y psíquico y no el estereotipo anteriormente mencionado.

    En este aspecto, creo que l@s niñ@s en un futuro si refuerzan su agresividad puedan convertirse en maltratadores pero, si reflexionan no repetirán (cuando sean adultos) la acción del matrato sino que, cuidarán y estimarán a su mujer o marido que trabaja en casa y que, cuando la otra parte de la pareja, venga del trabajo a comer o cenar exprese un gesto de gratitud por tener comida en la mesa y no desprecio (como aparece en el vídeo)
    Esto es en lo que tenemos que pensar, reflexionar y actuar...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. La niña en ese caso juega como sabe, es decir, si ve que su madre y su padre son así, ella lo imita así porque así lo ve y lo digiere.

      Eliminar
  6. Os vídeos intentan mostrar a imitación de bos e malos hábitos. Teño que puntualizar algo no último, por unha sinxela razón: porque é a protagonista é unha muller? Non é por buscarlle a puntilla ao asunto pero tamén hai homes, maltratados, máis dos que pensamos. E creo que se se realiza unha campaña de sensibilización que mínimo que se mostren as 2 versións da realidade.Son partidaria de que sempre se fagan dúas versións. Xa que se se quere acabar con certos estereotipos teñense que ver aos homes e as mulleres realizando as mesmas accións.
    Eu creo que o problema ten unha dobre vertente: por un lado os problemas da imitación; e por outro a confusión de valores. No primeiro caso, creo que en xeral todos estamos de acordo que nos primeiros anos de vida a aprendizaxe primordial d@s nen@s prodúcese por imitación. Ata os 3 anos @s nen@s ven a imitación como un simple xogo, como algo divertido, encántalles ser o centro de atención e van aproveitar calquera momento para ser os protagonitas. Nesas idades xa se aproveita este feito para que vaian sendo un pouco máis autónomos: que se vistan sen axuda, que coman sós, que laven os dentes, que fagan a cama… etc, pero quizáis de xeito máis relaxado, xa que na maioría dos casos, están disfrutando co que fan. Se temos en conta que con esta idade empezan o colexio entón teremos que darnos de conta que empezan unha nova etapa onde a imitación vaise convertir en raíña de boas e malas condutas (xa o sería no caso daqueles nenos que foran á gardería). Multiplícase o problema se temos en conta que a maioría dos pais/tutores teñen a manía de darlle unha importancia extrema ás malas costumes, non as modifican dunha maneira adecuada senón que collen o camiño máis fácil que é gritar no momento sen ofrecer ningún tipo de explicación. Polo tanto esa conduta repetirase porque se senten protagonistas.Xa a partir dos 4 – 5 anos os xogos de imitación pasan a ser colectivos. Persiste o anterior e incrementase a necesidade de facerse maior e ser importante. A partir dos primeiros cursos de primaria @s nen@s empregarán as accións de imitación principalmente como forma de pertenza a un determinado grupo de amig@s, para non sentirse discriminados. Isto prolongarase ata os cursos da ESO (inclusive). A imitación é algo normal, tampouco hai que sacrificar @s nen@s continuamente porque cometan erros. Somos nós os que temos que dar exemplo, pero un exemplo claro. E refírome a nós como a sociedade en xeral. Con esto quero explicar o problema de confusión de valores relacionando coa imitación. Para empezar son continuas as accións que os adultos realizamos diariamente e logo lle explicamos @s nen@s que non as fagan. Mellor dito, lle decimos, que na maioría dos casos non explicamos: Levantámonos da mesa antes de comer, non agradecemos as cousas, cruzamos a rúa co semáforo en vermello ou por onde non existe paso de peóns, fumamos,non comemos variado, non ordenamos as cousas, miramos a televisión ata altas horas da madrugada,etc. Entón, porque eles non o poden facer? Porque non poden imitar as nosas accións? É debido a todo isto que debemos ensinarlles @s nen@s tan pronto como se poida a ser críticos coa realidade, que aprendan a distinguir que hai accións que non se deberían facer porque teñen certas consecuencias, que debemos valorar as persoas por ser tal e como son aínda que sexan diferentes, que as diferenzas son as que enriqueces o mundo e que por encima de todo o respeto e coidado por todo o que nos rodea debe ser valores fundamentais da vida. O goberno quere quitar a materia de “Educación para a cidadanía”.Eu non estou de acordo, e máis creo que debería ser unha materia obrigatoria desde os primeiros anos deixando a un lado os intereses políticos e económicos e fomentando valores fundamentais da vida.

    ResponderEliminar
  7. no solo me parece importante el "aprendizaje por imitación" sino que me parece algo básico y por tanto decisivo en cualquier ámbito de la educación de un niño ya sea en el ámbito de la educación ambiental o no. desde muy pequeños todo lo que ven en casa, en la televisión , en videojuegos... consideran que es normal y lo toman como una práctica habitual sin distinguir si es bueno o malo...

    ResponderEliminar
  8. Está claro que el aprendizaje por imitación forma parte de nuestra educación desde que nacemos, porque como todo el mundo sabe, los niños imitan lo que los adultos hacen, por eso es tan importante dar buenos ejemplos y no realizar (por lo menos delante de los niños) actos o costumbres malas que los adultos tenemos, porque sino los niños las verán como normales y las imitaran, ya que si lo hace un adulto es normal y se puede hacer.
    (Javier Gallego Fernández)

    ResponderEliminar
  9. estou totalmente de acordo en que os nenos sobre todo cando son pequenos imitan o que as persoas máis próximas a eles realizan, polo tanto tamém temos que pensar que sobre todo nós como futuros mestres tamén temos unha labor moi importante que realizar no referente a este caso, dado que imos tratar con moitos nenos e polo tanto debemos de ensinar co noso exemplo, as conductas adecuadas que queiramos que eles realicen. Tamén penso que os rapaces e rapazas imitan máis sobre todo a aquelas persoas que son un referente para eles ou aos cales admiran, polo tanto todos deberiamos como dixen anteriormente, ensinar cos bos exemplos.

    ResponderEliminar
  10. Pienso que los profesores y los padres son un modelo a seguir. Los niños los imitan y aprenden de ellos, también de sus hermanos. Las conductas que observan en sus casas van a ser en lo que se basen ellos para cómo comportarse.
    Estoy de acuerdo con Nohemi en lo de que se debería también mostrar y hablar de la otra versión, es decir, también pueden haber hombres que sean maltratados. Igualdad sí, pero tampoco es cuestión de que hagamos ahora machismo invertido. Porque hay algunas mujeres que se benefician de estos privilegios y ahora dicen cualquier cosa sin ser verdad y ya se le cree de antemano, y tampoco es así. Me acuerdo de una noticia que habían acusado a un chico por abusar y matar a su hija, simplemente por el hecho de ser hombre. Resulta que una semana después o así dijeron que no era cierto, que la niña se había golpeado contra el columpio. Eso es destrozarle la vida, el padre pierde a su hija y lo acusan sin pruebas.

    ResponderEliminar
  11. Uno de los primeros aprendizajes que ayudan a los niños a adaptarse al entorno en el que viven es el aprendizaje por imitación. De hecho, creo que si nos paramos a pensar todos podemos recordar mil y una anécdotas en las que intentábamos ser como los mayores con los que convivíamos, yo personalmente quería maquillarme como mi madre, ser igual de lista y de buena que mi profesora, leer los libros que leían mis padres... La sociedad debe tener en cuenta esta realidad y trabajar con ella, pues es una posibilidad que nos ofrece la naturaleza para educar a los más pequeños. Porque si ellos ven que reciclamos, ellos reciclarán; si ven que no cerramos el grifo del agua, lo cerrarán; si ven que apagamos la luz, la apagarán... El problema es que muchas veces no consideramos la gran repercusión que pueden llegar a tener estas acciones tan simples. No obstante el problema llega cuando, como en el último vídeo, los niños comienzan a manifestar comportamientos terribles que a nosotros mismos nos impresionan, ahí aparece la pregunta: ¿por qué lo hace? Que debería dar lugar a la respuesta más simple: porque nos lo ha visto hacer a nosotros. Reciclemos, cuidemos la naturaleza, conozcámosla...y así lograremos que las futuras generaciones imiten estas acciones y no otras que vayan en contra de la sociedad.

    ResponderEliminar
  12. Coincido en que os nenos, especialmente os máis pequenos, aprenden por imitación. Por iso creo que os adultos debemos ser un exemplo a seguir na nosa conduta co medio ambiente, pois se nos ven tirar un papel ao chan, eles tamén o farán. Por outra parte, creo que non só debemos ser exemplos a seguir no ámbito do medio ambiente, senón tamén na nosa actuación como cidadáns, pois se nos ven cruzar a rúa en vermello, os nenos pensarán que iso se pode facer e os máis pequenos non entenderán por qué a súa nai que o ten collido da man non avanza como esa persoa que acaba de cruzar en vermello.

    Mención especial merece o terceiro vídeo pois, sen chegar ao extremo da violencia machista, os pais son a principal fonte de imitación, a referencia base dos nenos. Se este pilar falla, condicionará toda a vida dos cativos e influenciará moito na formación da súa personalidade (se os pais non len, o neno non entende por qué ten que ler; se o pai maltrata á nai, o neno non entenderá por qué o castigan na escola cando el pega, etc.). Por tanto, os adultos somos os modelos de comportamento a seguir polos nenos, tanto no medio ambiente como na sociedade, o cal implica unha importante responsabilidade.

    ResponderEliminar
  13. Los padres son el mejor ejemplo para que los niños se socialicen y se desenvuelvan. El patrón por imitación si que es decisivo ya que los tiempos han cambiado y las relaciones familiares son puntos determinados del día por motivo de trabajo de los padres y a los niños les da tiempo ,en ese corto plazo de contacto, para adquirir hábitos si los padres leen, a ser respetuosos con normas cívicas si lo aprecian en los adultos de camnino al colegio, a reciclar si sus padres lo hacen...el problema está en que los padres, a veces, no son conscientes del papel que desempeñan en la educación porque asocian el aprender a ir a la escuela a asimilar contenido y ya está, pero educar es mucho más y es responsabilidad de todo el que forma parte del entorno del niño.

    ResponderEliminar