miércoles, 8 de febrero de 2012

Obsolescencia programada

Documental sobre obsolescencia programada, é dicir, obxectos fabricados para non durar. Lámpadas que teminan a súa vida ás mil horas, impresoras que se bloquean ao chegar a un número determinado de impresións... Por que, a pesar dos avances tecnolóxicos, os produtos de consumo duran cada vez menos?...

19 comentarios:

  1. Desde o meu punto de vista, creo que máis que unha sociedade de consumo, hoxe en día, vivimos nunha sociedade de aparencia. As persoas están tan preocupadas polo que os demais pensen delas que prefiren finxir un estilo de vida diferente do que en realidade levan. Os medio de comunicación están abordando a poboación co tipo de estándares que hai que seguir para estar de moda, vendendo produtos innecesarios, chamando ao consumo excesivo. Por outro lado, tamén estou de acordo cun dos protagonistas do documental cando especifica que en moitos casos a obsolencia programada é culpa do consumidor, pois moitas veces o desexo de ter algo novo antes de necesitalo ou por simple aparencia conduce a malgastar sen límites. Non se compra para satisfacer as necesidades básicas senón por mero acto consumista. Os datos sobre as bombillas, as medias e os iPads foron do máis interesantes. Pero particularmente, o que máis me sorprendeu é que unha persoa dun país subdesenvolvido sen apenas recursos teña que darnos leccións de liderazgo e compromiso ambiental a países desenvoltos que podemos presumimos de ter unha gran colección de Políticas Medioambientais que non acaban de solucionar moitos dos problemas que padecemos.

    ResponderEliminar
  2. Ahora ya se sabe que cuando compramos algo nuevo, nos va a durar casi seguro menos tiempo que el producto que substituimos. En mi casa por ejemplo tenemos una lavadora que tiene casi 20 años, y que se tiene estropeado alguna vez, pero mi padre insiste en que mientras funcione bien el motor las demás piezas se pueden ir cambiando; porque las cosas de ahora duran mucho menos porque ya las fabrican para eso.
    Por otro lado, creo que hay que apreciar lo que se tiene y aprovecharlo, por ejemplo si tenemos algo que funciona perfectamente no entendería que alguien lo tirase, pero casi todos podemos decir que si que compraríamos otro. Por ejemplo, ¿quién tiene un móvil nuevo sin que se le haya estropeado el anterior?, ¿quién compró una bufanda sin no tener otra/s en casa?, etc. Estoy segura de que hoy en día todos lo hacemos, no conozco a nadie que diga: No compro este pantalón porque ya tengo un par de ellos en casa, o cosas de este estilo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Tienes razón con el tema de los móviles porque hoy en día a quien le dura el móvil más de un año?

      Eliminar
  3. Estoy de acuerdo con lo anteriormente expresado.
    Mi opinión es que somos una sociedad sin personalidad, compramos productos y más productos para estar en auge y para no ser discriminados.
    Pero para mí, esta sociedad está carente no solo de personalidad sino de autoestima porque, pensamos que si compramos productos y estamos a la última moda nos sentiremos bien pero, la verdad, es una simple fachada que tenemos que solucionar

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Me parece muy interesante la cuestión que has mencionado, que también surgió en clase: la autoestima. En nuestra sociedad está mal visto no tener un móvil de última generación, un ordenador, un portátil, la ropa de moda de esta temporada... Y este hecho repercute directamente en nosotros, si no tenemos todo eso sentimos que nos falta algo. Y una vez más entra en juego la educación, no sólo en el ámbito de la autoestima, sino en el ámbito del conocimiento. Yo, personalmente, no sabía nada del tema de la "obsolescencia programada" y me atrevo a afirmar que, como yo, gran parte de la población; y este vídeo me ha hecho reflexionar, darme cuenta de que, en cuestiones materiales, no soy tan libre como en realidad creía. Por lo tanto considero que se deberían enseñar vídeos como este a toda la sociedad, promoviendo la reflexión y comenzando desde ahí el cambio que tan urgentemente necesitamos.

      Eliminar
    2. Yo creo qeu hay casos en los que es por ir a última moda, pero en otros no, por ejemplo yo si puedo comprar una tele mas grande y que se ve mejor la voy a comprar no por lo que digan los demas si no para satisfacer un capricho mío de poder ver películas en una patanlla mejor y disfrutar de su calidad. Seguramente personas compren cosas por el hecho de aparentar pero no creo que sea el caso de la mayoría, si las personas se compran mejores aparatos es o por necesidad, ya que el viejo se estropeo,por satisfacer un deseo personal o por facilitarte alguna acción que realices. Porque es asi como se mueve la socidad, para las personas lo primordial es satisfacer sus deseos y conseguir mas facilidad a la hora de hacer algun trabajo.

      Eliminar
  4. Estoy totalmente de acuerdo con Javier. Es cierto que las empresas hacen uso de la obsolescencia programada para vender más y obtener más beneficios; sin embargo, nadie obliga a la gente a entrar en una tienda y comprar otro móvil, otro ordenador, otra televisión... Lo hacen para tener lo mismo que los demás; para, como dice Javier, seguir la moda. Antes de intentar cambiar el mundo, creo que primero tendríamos que cambiar nosotros mismos.

    ResponderEliminar
  5. estoy de acuerdo con los comentarios expuestos.pienso que estamos en una sociedad de consumo y de seguir así nuestras generaciones futuras van a pagar todas las consecuencias. deberíamos de tomar todos conciencia del daño que provocamos y cambiar la rutina en la que nos estamos adentrando de cuando algo se nos estropea recurrimos a comprar otro y no intentar arreglar lo que tenemos.

    ResponderEliminar
  6. Aínda que persoalmente nunca lle chamei obsolescencia programada, si que é certo que, con frecuencia, escoitei comentarios do tipo “xa se estragou” , “xa rompeu” ou “lavadora tan boa como esta non volve á casa”. Incluso eu mesma, antes de ver o vídeo, era consciente da obsolescencia pero non ata o punto de que as impresoras posúan un chip e se derramen en función do número de copias (o cal me dá que pensar). Agora xa sei que as camisetas que acaban todas estiradas non é soamente polo uso que fago delas senón polo obxectivo polo que foi deseñada: que eu a compre, a use pouco tempo e compre outra en mellor estado. Por outro lado, está o consumismo, un dos novos valores implantados na nosa sociedade, que non é outra cousa que o feito de comprar por diversión e non por necesidade, como se di no video, ¿de verdade necesitamos de tantas cousas? ¿comprar dános a felicidade? Eu penso que as persoas podemos mudar o noso comportamento, a filosofía de “Compro, luego existo” que se dá en todos nós, pero tamén considero que o principal que temos que facer, máis alá de comprar por imitación e inercia, é valorar o que temos e non rexeitalo por cousas máis “novas” ou de deseño recente.

    ResponderEliminar
  7. Resulta increíble pensar que alguna vez las medias resistieran tanto como para arrastrar otro coche. Hoy si te duran más un día parece un milagro.
    Igual que cuando se compra un electrodoméstico, a lo que se le da importancia es al consumo y no a su duración.

    ResponderEliminar
  8. Os dejo este enlace que me ha parecido muy interesante. Este hombre es un enemigo de la obsolescencia programada y se encarga de luchar contra ella cada día elaborando artesanalmente instrumentos musicales.
    Una de las frases que más me llamó la atención fue:
    "Se acabó el afán por comprar cosas de calidad y duraderas"

    http://www.yorokobu.es/el-enemigo-de-la-obsolescencia-programada/

    ResponderEliminar
  9. Estoy de acuerdo con la mayoría de vuestros comentarios, disiento es con la frase de Carolina "seguramente personas compren cosas por el hecho de aparentar pero no creo que sea el caso de la mayoría" tenemos nuestra casa los armarios llenos de ropa nueva que no usamos, podemos ver en las ciudades coches de alta gama para que???, por no extenderme demasiado solo un ejemplo recuerdas esos regalitos que te dan en las bodas, comuniones, que llevas para casa y con el tiempo la mayoría de las veces terminan en la basura...y así podíamos poner miles de casos que demuestran que somos los mayores depredadores de la Naturaleza. Es fácil decir yo no, son los otros.

    ResponderEliminar
  10. A mi me pasa como a Iria, que aunque ya había escuchado hablar del tema y lo conocia, no sabía que se llamase así.
    Tengo que decir que el vídeo es interesante, y lo que más me a sorprendido fue la parte donde se comenta lo de que se multaba a los empleados que fabricasen una bombilla con más horas de duración de las que les permitian, sorprendente penalizar a alguien por hacer que una cosa dure más.
    Estamos en lo de siempre, el negocio y aprovecharse de los demás, fabricar cosas con poca vida para abligarnos a tener que comprar cada poco tiempo. Es sabido que mucha gente compra por comprar y aparentar, pero no la mayoría, pero es que en determinados productos necesarios te están obligando a comprar porque son necesarios, o para el día a día, o para el trabajo, etc... Comprarse algo hoy pensando que dentro de poco dejará de funcionar porque lo han fabricado así porque ellos han querido y que tendrás que volver a comprar otro pensando lo mismo es frustrante.
    (Javier Gallego)

    ResponderEliminar
  11. En mi opinión no tenemos que ser extremistas. Creo que la obsolescencia programada es necesaria. Para explicarme me remito a lo siguiente:

    Los seres humanos nacemos, crecemos durante un tiempo; tenemos una fecha de caducidad, y morimos. No podemos quedarnos todos en la tierra porque no asumiría tal cantidad de seres. La naturaleza nos lo da todo y también nos lo quita, es ley de vida. Esto, yo lo aplico al campo material. Un producto no puede ser para siempre, tiene que tener una vida útil de un tiempo determinado. El mundo se rige por un ciclo en el que todos nos beneficiamos entre todos, es decir, yo hago mi trabajo y gasto mi dinero en un objeto que le está dando trabajo a otro individuo. Este individuo gasta mi dinero en algo que necesite y así proporciona trabajo a otro. Yo creo que esto es necesario y no genera problemas como mucha gente dice. En mi opinión el problema está en qué hacer con los materiales “residuos” generados. Las empresas no tienen apenas medidas de reciclaje y/o tratamiento de los materiales “viejos”. Lo fácil es meterlos en buques-contenedores y trasladarlos a países del tercer mundo. Este hecho lamentable es lo que tiene que cambiar y no dedicarse a cargar las culpas en que los objetos tengan tiempo límite de duración (Obsolescencia Programada), ya que en mi opinión ahí no está el problema.

    Por último me gustaría aclarar una escena del documental que no me ha gustado ya que se hacen aclaraciones incorrectas. La abogada de San Francisco Elizabeth Grumbach dice lo siguiente: “Algo que me molesta, es que Apple se manifieste como una empresa moderna, joven y avanzada y que una empresa así no tenga una política medioambiental”.

    Me parece una aclaración sin fundamentos y muy grave por parte de la señorita Elizabeth. Apple tiene una política medioambiental única, envidiable y sin precedentes desde hace años. La empresa de Cupertino, destaca por ser una de las pocas en mostrar los datos de contaminación, materiales que utiliza en la construcción de sus productos y principales impactos de sus acciones al resto de ciudadanos.

    Para ello pongo estos links informativos:

    Código de Conducta-Derechos humanos y del trabajador-Seguridad e higiene de los trabajadores-Impacto Ambiental-Ética: http://www.apple.com/es/supplierresponsibility/

    Apple y el Medio Ambiente: http://www.apple.com/es/environment/

    ResponderEliminar
  12. Ladislao, creo que no has entendido bien lo de la obsolencia programada. Claro que todo producto tiene una vida util y despues se acaba, el problema es cuando programan su vida útil para que duren menos y la empresa granar más.
    Por otro lado, no sólo es un problema los residuos, también los es los resursos y estos son limitados. Los españoles gastamos como si tuvieramos 3 planetas... cuando puede durar eso, ¿que pasará con las generaciones futuras?

    ResponderEliminar
  13. Yo estoy totalmente familiarizada con todos los ejemplos que se dan en este documental. La lámpara de mi habitación consume cuatro bombillas al año (y eso que no la uso ni una hora al día), pero de esas cuatro dos o tres no llegan al año. Con las medias más de lo mismo de hecho sólo uso las medias tupidas porque las finas me rompen incluso al ponerlas... una desgracia para mi economía de estudiante y un chollo para calcedonia... Referido a los electrodomésticos más de lo mismo, llevo trece años en mi casa y creo que menos el horno y el microondas (que es lo que más me descuadra) todos se tuvieron que cambiar. ¡Incluso la cocina de gas!. Creo que si la naturaleza puede enviar residuos que son nutrientes, ¿por qué nosotros no podemos hacerlo? La obsolescencia es simplemente un cronómetro de la duración de nuestras vidas, espero que lo podamos parar y que todas las empresas hagan como la de suiza y no como apple... Nunca consumí un producto de ellos y ahora que vi este vídeo no cuento con hacerlo.

    ResponderEliminar
  14. Esta noche en LA 2 se anuncia la emisión de este reportaje, pero al parecer con datos nuevos y más ampliado. Llegará a durar 70 minutos, es decir, 20 más que el vídeo que hemos visto hasta ahora. Puede resultar interesante.... He leído aquí la noticia!
    http://www.frecuenciadigital.es/noticia/2-noticia/13154-comprar-tirar-comprar-vuelve-a-la-2-con-la-version-extendida.html

    ResponderEliminar
  15. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  16. "Cotilleando" por Twitter he encontrado que Philips ha diseñado y creado una bombilla con tecnología Led que tiene una vida útil de veinte años.

    El link es el siguiente: http://www.xataka.com/hogar-digital/la-bombilla-led-de-los-20-anos-imagen-de-la-semana?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter&utm_campaign=Feed%3A+xataka2+%28Xataka%29

    ResponderEliminar